Gisteren is er een nieuwe Van Gogh “ontdekt”. Vanaf vandaag mag het Kröller-Müller het schilderij dat eerst bescheiden onder ‘kunstenaar: anoniem’ was gerubriceerd, als een echte Van Gogh presenteren.
Een jaar lang werd er onderzoek gedaan naar “Bloemstilleven met akkerbloemen en rozen”. En blijkbaar vonden we het eerst niet mooi genoeg. Want anders hadden we het werk toch wel direct als Van Gogh herkend?
Nu kijken we voor eeuwig anders naar het kunstwerk. Dat kan niet anders. Toch vreemd hoe dat werkt. Het komt natuurlijk omdat het onderdeel uitmaakt van een oeuvre en van de geschiedenis. Maar waar zit nou het omslagpunt? Wanneer gaan we niet meer naar het schilderij, maar naar de maker kijken voor de waarde? En hoe vertaalt zich dat naar andere leiders in onze samenleving? Kijken we bij bestuurders nog wel naar hun prestaties, of gaan we er na een indrukwekkende loopbaan van een intrinsieke waarde uit?
Ach, we gunnen het Van Gogh en onszelf ook wel. Nog een meesterwerk erbij. Ja toch?