Iedereen die in zijn werk anderen aanstuurt moet wel eens een slecht-nieuwsgesprek voeren. Een uiterste daarin is een ontslaggesprek. Zo’n gesprek voeren valt nog helemaal niet mee. We hebben vaak de neiging om het leed te verzachten, door er ellenlang omheen te draaien. Daardoor bouwen we alleen maar hoop op, om die op het laatst toch nog de nek om te draaien. Heel cru. Een goed slecht-nieuwsgesprek lijkt hard, maar is uiteindelijk nog het minst pijnlijk.
In een goed slecht-nieuwsgesprek breng je altijd meteen het slechte nieuws. “Je bent ontslagen.” Daarna geef je de ander de kans om te reageren, om te huilen, om uit te razen. Slaat de ontvanger dicht, dan vraag je hem of haar om een reactie. Onderken de emoties. “Ik begrijp heel goed dat je boos/verdrietig/teleurgesteld/verontwaardigd bent.” Pas daarna kom je met argumenten om het slechte nieuws te onderbouwen. Blijf vasthouden aan je boodschap, en doe geen (valse) beloften. Snij geen nieuwe onderwerpen aan. Zorg dat de ontvanger even kan bijkomen, en help daarbij, maar rond het gesprek ook helder en niet al te lang daarna af.