Wabi Sabi is een eeuwenoude Japanse filosofie over levenskunst. Wabi staat voor onbevangenheid, veelduidigheid, rust en eenvoud. Sabi voor schoonheid die door de jaren gevormd wordt. Wabi Sabi geeft een bijzondere kijk op wat ons gelukkig maakt, laat ons opnieuw nadenken over schoonheid. Waar in de westelijke wereld veelal gestreefd wordt naar perfectie, zijn in de Japanse levenskunst juist authenticiteit en onvolmaaktheid belangrijk.
Wabi Sabi in je leven
Een voorwerp is Wabi Sabi, als het sporen van gebruik heeft, de tand des tijds erin te zien is. Krassen en verkleuringen maken dat een voorwerp eigen is, zich onderscheidt, een verhaal vertelt. Ze beantwoorden niet aan het gangbare schoonheidsideaal, zijn niet symmetrisch. Daardoor vallen ze uit de toon. Ze zijn niet groots of opvallend, maar vertrouwd. Als je ze aanraakt ga je een interactie met ze aan.
Zoals een emaillen kan rust uitstraalt door haar verkleuringen en slijtage heen, zo kun je ook Wabi Sabi in het leven staan. Wanneer we verwonderd door het doorbreken van de zon, door het zingen van een merel, of de geur van versgebakken brood, losgetrokken worden van onze dagelijkse beslommeringen. En wanneer de tijd eventjes stilstaat in onze concentratie op het moment… Dan is dat Wabi Sabi. Het gaat Wabi Sabi om datgene wat onmiskenbaar eigen en eenmalig is, het moment dat niet meer terugkomt en waar we dus optimaal van moeten genieten. Het is je verblijden in je tekortkomingen. En de waardering van het heden. Kortom: Wabi Sabi is de vreugde van het onvolmaakte.
Wabi Sabi, hoe doe je dat?
Wabi Sabi is natuurlijk nog veel omvangrijker dan hierboven geschetst. En over Wabi Sabi is veel geschreven. Vind je het interessant, lees dan eens het boek van Christopher Weidner over het onderwerp: “Niet perfect en toch heel gelukkig; Wabi Sabi”. Of loop nu naar het raam, doe het open, adem diep in en weer uit, en kijk.